In de lente van 2007 ben ik in Engeland een goede vriend gaan opzoeken. Uiteraard hebben we de dagen doorgebracht met bezoekjes aan Londen maar er waren ook enkele dagen bij die werden doorgebracht in zijn appartement, voornamelijk door slecht weer of werk dat af moest. Om de verveling tegen te gaan hadden we besloten elkaar te introduceren aan wat toen de tijd onze favoriete TV serie was en dus had ik een paar DVD’s met Prison Break meegenomen. Hij had op zijn beurt een hele verzameling Stargate SG-1 afleveringen uit de kast getrokken en aan het eind van het bezoek waren we allebei verslaafd aan een nieuwe serie.
De serie Stargate SG-1 is gebaseerd op de film Stargate uit 1994 waarin de vondst van een grote metaal/stenen ring centraal staat. De ring, de stargate, bied je de mogelijkheid om in een fractie van een seconden van planeet naar planeet te reizen zonder daarvoor in een groot duur ruimteschip te hoeven stappen. De film en de TV series vertelden uiteindelijk het verhaal achter de stargates.
Het vierde hoofdstuk, of een nieuw verhaal?
Met Stargate Universe lassen de makers van de series het vierde hoofdstuk van het verhaal in en ze zetten meteen hoog in. Door de serie bijna compleet los te koppelen van de verhaallijnen uit SG-1 en Atlantis hopen de makers dat ze een nieuwe publiek zullen trekken dat meteen kan mee kijken, ook al hebben ze nog nooit van Stargate gehoord.
Helaas heeft dit plan, hoe goed bedacht ook, weinig kans op slagen. Alleen in de eerste aflevering van Stargate Universe zitten al een dozijn termen waarbij van de kijker verwacht wordt ze te kennen. Termen als stargate en wormhole zijn nog vrij makkelijk op te pikken als nieuwe kijker maar zodra er wordt begonnen over de Ancients, chevrons en zero point modules ben je elke nieuwe kijker vrijwel meteen kwijt.
In Stargate SG-1 en Atlantis werd de werking en het verleden van de stargates tot in detail uitgelegd. Beide series zijn in totaal ruim 16 jaar op TV geweest. Je kan een nieuw publiek simpelweg niet midden in zo’n lang verhaal gooien en verwachten dat ze het op een zelfde niveau zullen volgen als de fans die het al vanaf het begin volgen. Naar mijn mening is dit de grootste inschattingsfout geweest, maar absoluut niet één die de nieuwe serie minder goed maakt.
Volwassen
Met de pilot* van SG-U werd meteen al één ding duidelijk; de serie moet en zal volwassener worden. Alles, van de camera shots tot de verhaallijn is volwassener geworden ten opzichte van hoe Stargate SG-1 twaalf jaar geleden begon. Zo kregen we al vrij snel in de serie een ‘bedscene’ voor onze kiezen (hoewel er niet echt spraken was van een bed, eerder een bezemkast), iets wat zeer verrassend is voor de oudere fans omdat zoiets gewoon niet voorkwam in de vorige series. Afgezien van één half naakt scene in de pilot van SG-1 (er waren alleen borsten zichtbaar) werd er verder nooit echt naar seks verwezen.
Ook de aanwezigheid van bloed en geweld is in vrij grote mate omhoog gegaan. Waar de oude series vrij weinig bloederige scenes hadden wordt er in SG-U niet voor geschuwd om redelijke hoeveelheden bloed te laten zien. Het sterven van personages is overigens ook op de schop genomen en sterfscènes zijn nu meer aanwezig dan ooit in tegenstelling tot de vorige series waarbij de dood van personages vaak suggestief waren of volledig buiten beeld werden gelaten.
Over het algemeen hebben de makers van SG-U een goede beslissing genomen om de serie met de tijd mee te laten gaan. Hoewel de serie nu wel iets meer lijkt op andere sciencefiction series en niet meer zijn eigen stijl heeft doet dat absoluut niet af aan de kwaliteit van het verhaal. Stargate Universe is een sterk vervolg op zijn voorgangers en zal in ieder geval de oude garde goed weten te amuseren.
Robin
Deel dit artikel:
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.